Feesten | Lunapark

‘Je kijkt naar links, je kijkt naar rechts… dit is jouw huis LUNAAAPARKKKK’

Vorig jaar maakte ik, dankzij mijn vriendin Isis, kennis met Lunapark, een dik feest! Voor mij was het echt gigantisch lang geleden dat ik naar zo een feest ben geweest. Toen was het super, afgelopen oktober bij het 20 jarige bestaan was het ook super… En jawel, afgelopen zaterdag 27 februari, was het wederom SUPER! Eventjes twee foto’s uit de oude doos! Lunapark januari en oktober vorige jaar.

Uiteraard gaat dat niet geheel zonder het nemen van een groot risico. Begin januari kocht ik de earlybids tickets! Net als de NYE Cruise van Metz, was deze aankoop ook vrij snel na mijn operatie. Maar… ik was er heilig van overtuigd dat ik dan ‘de oude’ al wel weer zou zijn.

Ik ben nogal van risico’s nemen en grenzen verleggen, uit dit haal ik echt veel positieve energie. En ik weet dat ik in goede handen ben! Dat scheelt ook al een hoop. Ik moet eerlijk zeggen, februari was niet de meest fantastische maand. Ik ben gigantisch ziek geweest, een verplichte verhuizing, mijn NVS die nog me nog wat verblijdde met een spoedbezoekje ziekenhuis. Ik had ‘m zwaar hangen! Rust was nergens te vinden of zo. Complete chaos en gebrek aan energie! Enkele dagen voor Lunapark heb ik dan ook complete rust genomen. Even geen chaos, gewoon ik en mijn ‘aura’.

Ik kies er altijd voor om op een vrijdag naar Rotterdam te gaan, althans een dag voor zo’n gelegenheid. Zaterdag was het dan zover! Rond 23.00 waren we aanwezig. Dansje, drankje (water dus..) drukte en een NVS die om de 5 minuten afging. Zo rond 03.00u had ik pijn, ik moest echt even gaan zitten, hij ging ook vaker af! Logisch, want van die muziek en sfeer gaat je hart sneller kloppen – typ ik met een lach op mijn gezicht…- Even zitten en weer verder waar we gebleven waren! FEESTEN!!!!!! Of ik wat aanvalletjes heb gehad die nacht? Jazeker! BOEIEND, die kunnen de pret echt niet drukken. Rond 07.00u lagen we op bed. As usual, was ik rond 10.00 alweer wakker. Later de middag wel een flinke dip. Op zich de zondag redelijk stabiel doorgekomen.

Maandag was voor mij een dag als ‘de kater komt later’ in mijn situatie ‘de schokken komen later’. Meer kleine aanvallen dan normaal. Voor mijn NVS nam ik dan een Frisium in, en lag ik als een halve gare op de bank. Dit keer heb ik geen Frisium ingenomen. Ik zat gigantisch in twijfel! Zal ik mijn magneet gebruiken? Eerste waar ik aan dacht was de extra pijn, en dat dan een minuut lang. Ik zag het absoluut niet zitten, heb het daarom (nog steeds) niet gedaan. Wat dus wil zeggen dat ik én geen Frisium heb genomen én mijn magneet niet heb gebruikt. Want misschien vangt de standaard instelling van mijn NVS de schokken wel op. Uhm, ik wou dat ik dat kon beantwoorden. Ik weet het serieus niet. En tja, dat is epilepsie hè… onvoorspelbaar. De maandag ben ik redelijk stabiel doorgekomen, eventjes op de bank gezeten, wat mailtjes weggewerkt. En daarna mijn huis gaan schoonmaken, wasjes gedraaid. Gewoon door blijven gaan dus.

Oké ik heb epilepsie, maar een feestje, dat kan zeker wel! Het is meer een boodschap zo tussen de regels door.

Wat ik gewoon merk aan mijzelf en deze makkelijke instelling, is dat het deze medische molen allemaal wat dragelijker maakt. Ik ben fel tegen flinke aanstellerij! Dat het onmogelijk is om wat te doen, te ondernemen etc. No way, want als ik dat zou doen, dan ben ik ‘Epilepsie Chantal’ Al denk ik wel dat bij het verleggen van je grenzen, wat acceptatie nodig is. En je hoeft niet gelijk in het diepe te springen, neem kleine stapjes!

Ja, wat extra aanvallen! Maar ik kijk foto’s terug.. vertel over het weekend, zie op Facebook foto’s en filmpjes van die nacht. Heb het er nog is met Isis over.. Dan vallen die ‘day after shocks’ in het niets. Deze neem ik echt voor lief!

Lunapark je was weer te gek en Isis, lieve lieve schat, bedankt!

Inmiddels redelijk opgeladen, sowieso positief! En we zijn weer een paar weken verder, wat betekend dat ik donderdag weer naar het ziekenhuis mag. Ga ik mijn meterkast laten ophogen? Geen idee, ik hou je op de hoogte!

Durf jij je grenzen te verleggen?

Liefs, Chantal

#lunapark #epilepsie #uitgaan