NVS | Magnetisch experiment

Ik ga even terug in de tijd.

Voor mijn NVS, wanneer ik last had van aanvallen die redelijk kort op elkaar waren. Of wanneer ik een soort chaos in mijn hoofd kreeg. Dan hield ik het een beetje bij hoe snel de aanvallen achter elkaar kwamen en hoe het samenging met die chaos.

Was er alleen chaos, dan keek ik even aan hoe lang dat ongeveer duurde, maar aangezien ik daar gillend gek van word, had ik er na een uur genoeg van.

Wanneer dit naar mijn zin te lang/te vaak was, dan greep ik naar een Frisium. RUST! Ik word daar traag, sloom en moe van. De bank is dan mijn grootste vriend. En 9 van de 10 keer viel ik dan ook in slaap.

Enfin, ik omschreef in mijn blog ‘Lunapark’ al dat ik twijfelde tussen het gebruiken van de magneet of grijpen naar een Frisium nu ik voorzien ben van een meterkastje! Ik ben nieuw in NVS-land. Toen heb ik er dus voor gekozen om beide niet te gebruiken. Want, misschien zou de reguliere instelling van mijn NVS het wel fixen?!

Nou zijn er elke dag wel aanvallen. Gister was het wat extremer, het begon al bij het opstaan tot begin de middag. Enige ‘probleem’ ik had een aantal dingen die echt gedaan moesten worden.

Flink eigenwijs sprong ik op de fiets! Daarbij een NVS die zin had om een eigen leven te leiden, die ging tijdens het fietden vaker af. Ik kan me haast niet voorstellen dat dit met m’n hartslag te maken had, want ik fiets als een slak. Ik was stront en stront chagrijnig, rot ding! Ik ging ook nog even om boodschappen. Wat schokjes her en der en ik voelde de chaos toenemen in mijn hoofd.

Okay, dit ken ik dus maar waar kies ik voor. De bekende weg? Of een experiment? Juist, het experiment.

Ik heb de magneet gebruikt! En ik moet zeggen, na een half uurtje werd ik rustig. Omdat het een experiment was, ben ik wel op de bank gaan liggen. Nou heb ik ongeveer 2 uur even rust genomen, daarna was ik enigszins weer op aarde. Wel moe, oorzaak is niet zo lastig, de aanvallen.

Nou weet ik van Frisium dat het niet doorzet naar een TC, mits het echt allemaal te dol is daar bovenin. De magneet is nieuw en het zou zomaar kunnen dat ik alsnog de grond van dichtbij zou gaan bekijken. Positieve instelling, dosis humor en sarcasme. Nou is dat gelukkig niet gebeurd. Dit moet/wil ik vaker testen! Daar zijn aanvallen voor nodig, maar vooral die chaos. Wat die chaos is? Drukte die geen kant op kan. Dat strikje wat een draadje in wording is, om maar even terug te komen op mijn vorige blog ‘Blij met draadjes!’

Eigenlijk gewoon heel erg veel strikjes. Die chaos niet verwarren met paniek, stress o.i.d.! Ik pieker me ook niet rot ‘wat als ik nou val, wat als dit/dat/zus/zo’.

Ik heb geen hoop wat mijn NVS betreft, puur omdat ik al heel wat teleurstellingen heb gehad met medicijnen. Ik speel op safe! Maar…ik hoop op wat aanvallen en chaos, puur om te testen of ik Frisium kan inruilen voor die magneet! Want als dit een oplossing is, dan ben ik bereid om de relatie tussen de magneet en mij een kans te geven.

Nu ik het toch over mijn NVS heb, vorige week is de intensiteit niet verhoogd. Dat kreng ging gemiddeld weer vaker af per dag, dus is er weer wat aangepast aan de hartslaggevoeligheid. Toen ik thuiskwam, was ik chagrijnig. Ik weet donders goed dat dit een lang traject is. Maar het voelde weer even aan als ‘stilstaan’. Al was dit wel echt de beste beslissing. Volgende week moet ik terug, ben benieuwd.

Check trouwens Vera Vitaal even!

Liefs, Chantal