Voor de liefste
- levenmetepilepsie
- 16 mrt 2016
- 2 minuten om te lezen

Elke keer weer. Schrijf je me brieven.
Brieven vol met haat. Over het hebben van ‘een machtspositie’. Over het zijn van ‘de baas’
Ik neem jou mee. Naar de andere kant. Mijn kant. Van dit verhaal.
Jij laat mij vallen. Maar ik leg me daar niet bij neer. Ik sta op. Maakt niet uit, hoeveel keer.
Kast vol pillen. Zelfs mijn lijf voorzien van draden. Een kastje. En dat allemaal, voor jou. Waar ik, hoe raar ook. Stiekem. Een beetje van hou.
Want wat jij geeft. Zijn levenslessen. Maar dat niet alleen. Heb lieve mensen mogen leren kennen. Want zonder jou aanwezigheid. Wist ik niet eens af van hun bestaan.
Doe mijn ding. Zo goed als ik kan. Dat maakt mij blij. Ik heb dan lak aan jou!
Vanaf mijn 12e ben je bij me. Vijf jaar lang, liet je mij met rust. Maar jij moest zo nodig weer op komen dagen. Ben je het nooit zat? Dat uitsloof gedrag!
Zoek je bevestiging? Voor al het verdriet. Wat jij mij en anderen. Hebt aangedaan.
Geloof me, die kan je krijgen. Leuk is anders. Ik ben eerlijk. Stukje respect. Dat is iets wat jij niet kent.
Ik geef niet op. Niet voor jou. Ik zet door. Ik vecht door. Ondanks die bittere smaak. Die jij achterlaat.
Ik neem je mee. Naar nog een kant. Van het verhaal.
Elke 14 dagen naar het ziekenhuis. Het is oké. Dit was mijn eigen keus. Wel een lang traject. Het instellen van zo’n NVS. Waar ik mij best in heb vergist. Ik onderga de pijn en de kwalen. Niet vergeten. De chagrijnige dagen!
Maar juich net als ik. Nooit te vroeg. Het klinkt misschien wat negatief. Maar hé, ondanks jou aanwezigheid. Staat positiviteit toch voorop.
Gekke is, ik deel jou. Door te schrijven. Mensen herkennen jou. Jij bent geen geheim. Hoe stiekem. En onvoorspelbaar jij ook denkt. Dat je bent.
En weet je. We lachen zelfs om jou! “Lach je me uit?” “Lach je me toe?” Interesseert jou toch niet wat ik doe?
Al jaren hebben wij een relatie. Breken met jou dat lukt niet. Ik heb je lief! Zelfs ook, als wie weet. Er een dag komt. Dat ik jou los kan laten. En dat ik staan blijven mag.
Wees niet getreurd. Je mag gerust bij me blijven wonen. Zolang jij stil en rustig bent. Hoor je mij niet klagen. Dan bezoek ik met liefde. De artsen en de ziekenhuizen. Puur voor controle. Of jij je houdt aan de afspraken.
Liefs, Chantal
Comments