De weegschaal

De zomer komt er weer aan, nou is dit niet de reden dat ik dit blog schrijf. Maar ik zag er laatst wat over verschijnen in de besloten groep van Vera Vitaal en dacht, ik deel graag mijn kilo’s!

Medicatie gaat soms gepaard met gewichtstoename, of zelfs afname! Ik heb beide ervaren, én hoe! VRESELIJK! Qua toename moet ik eventjes terug in de tijd, zo’n 15 jaar geleden. Ik gok dat ik altijd een beetje rond de 60 kilo woog. En volgens de lieve samenleving is dat met mijn lengte ‘perfect’. Gelukkig is perfect een ruim, niet bereikbaar begrip.

Ik heb door de jaren heen, flink last gehad van het so called jojo-effect. Ik heb een hoop medicatie geslikt (en nog steeds) maar qua gewicht-gedoe haal ik mijn 2 grote liefdes erbij. Depakine en Keppra, aangenaam!

Depakine heeft mij voorzien van behoorlijk wat extra kilo’s. Mijn zwaarste moment is nog niet eens zo lang geleden. Dat ging van kwaad tot erger, schrik niet, maar ik gok dat ik zeker wel rond de 110 kilo woog. Mede door het vasthouden van vocht, het toenemen van eetlust én ik kwam natuurlijk thuis te zitten vanwege de ziektewet, en inmiddels al wat jaren op de teller wat afgekeurd zijn betreft. Nogal een verschil, eerst vloog ik nog zo’n 40 (+heelveelmeer) uur rond door het kantoorgebouw.

Maar om nou met zoveel aanvallen per dag een rondje te gaan fietsen, of als een idioot in de sportschool te keer te gaan. Dat gaat niet echt fantastisch samen. Sporten en dagelijks aanvallen… mijn sport was vooral om te blijven zitten en staan, nou ja een uitdaging! Enfin.

Toen ik in SEIN terecht kwam (2012), was al vrij snel duidelijk dat ik moest stoppen met Depakine! Gewoon, omdat het niet meer werkte voor mij. Dat was een zware hel, als ik het zo mag omschrijven. Ik was serieus aan het afkicken. Nou heb ik een hoop meegemaakt qua bijwerkingen enzovoort. Maar dit afkicken was echt een grote ramp, ik heb me denk ik nog nooit zo vreselijk en tegelijkertijd zo wanhopig gevoeld. Ik zag lijkbleek, warm, koud, hoofdpijn en alsof mijn lichaam schreeuwde om Depakine! Gek joh.

Maar, een fijne bijkomstigheid hierbij is dat mijn gewicht aanzienlijk zakte. Ook omdat mijn vreetbuien afnamen, maar ook omdat ik me ziek voelde vanwege het ‘afkicken’ om boodschappen te doen. Althans, ik mocht niet van het terrein af, sowieso niet zonder begeleiding. Lekkernij moest je daar zelf aanschaffen, daar komt het op neer. Niet gedaan dus.

Thee, water en siroop, ontbijt, lunch en ’s avonds een culinair hoogstandje (not) én ja, we hebben ons af en toe getrakteerd op een pizza! Enfin, ik merkte wel degelijk dat mijn gewicht afnam, vrij drastisch in het begin. Ondanks dat het fijn was om bij SEIN te zijn, komt er toch ook weer een dag van gaan. Of te wel, voedsel is makkelijker bereikbaar, maar omdat ik daar zo goed als gestopt was met frisdranken en zoetigheid. Had ik dat lekkere trek gevoel thuis ook niet meer. Dus ja, het is mogelijk!

Ik voelde me ook HEEL HEEL HEEL VEEEEEL fitter, daarnaast ben ik gaan fitnessen, geen dieet en uiteindelijk ben ik zo’n 30 kilo afgevallen! Ik bleef toch een beetje schommelen rond de 80 kilo. Maar jeuj, van 110 kilo naar 80! SHOPPEN, want ik verzoop in alles. Nou kan je mij niet echt wakker maken voor shoppen, maar deze -30 kilo was toch wel een feestje waard.

Oké, ik heb grotendeels alle foto’s van toen verwijderd, maar omdat ik een interview heb gegeven in SEIN, kon ik even een screenshot maken van de 110 kilo aanwezige Chantal. En ik vind dat echt serieus… HEEL ERG! Ik kan wel janken, meen ik. Een deel van mijn leven, waar ik niet graag op terugkijk!

Keppra heb ik vroeger al is gehad, ik kon serieus leven van een blaadje sla! Super slecht natuurlijk, maar Keppra nam toen echt mijn eetlust af. Ik geloof dat ik toen 16/17 jaar was en rond de 50 kilo woog, misschien wel minder. En ja, dan zie je er natuurlijk mooi uit voor de buitenwereld, maar wat voelde ik mij vreselijk! Daarbij kwam ook nog is dat ik gigantisch last had van de welbekende bijwerkingen, zoals verbale en non-verbale agressie. RAMP, kortom stoppen!

Vorig jaar ben ik weer begonnen met Keppra! Op eigen risico, ik had zelf aangegeven dat ik dit middel weer een kans wilde geven. Aangezien ik toch nog steeds last had van aanvallen. En er waren een hoop jaren voorbij, wie weet! Mijn neuroloog ging akkoord. Fijn!

In het begin had ik wel wat last van de stemmingswisselingen (lees: vuist tegen de muur slaan, tablet op de grond gooien, gruwelijk kortaf), maar ik herkende ze en kon mijzelf er redelijk goed onder houden, even afzonderen en dan gingen ze wel over. Tot ze eigenlijk nooit meer op kwamen dagen. Waar ik blij mee ben, want ik geef Keppra de eer dat mijn Tonisch-Clonische aanvallen nu zo’n 1,5 jaar onder controle zijn. Maar, ik merkte ook dat mijn eetlust afnam! En dat moest ik wel in de gaten houden. Want we gaan natuurlijk niet ongezond zitten doen! Vanwege al die vooronderzoeken rond mijn operatie, moest ik ook gewogen worden, in december 2015 zat ik op de 78 kilo. En op het moment 73 kilo!

Maar, de kern is natuurlijk gewoon dat het vervelend is, bedoel… je wilt gewoon lekker in je vel zitten. En medicijnen slikken is echt geen volledig excuus wat betreft gewicht, maar het heeft er wel degelijk (grote) invloed op.

Wanneer je hier nou echt veel last van hebt, is het wat mij betreft toch echt het beste om als eerste je arts te benaderen. Die kan je bijvoorbeeld doorverwijzen naar een gewichtsconsulent of een diëtist. Niet zelf aan een dieet gaan beginnen, je moet toch rekening houden met de medicijnen die je slikt en je spiegels. Navragen kan nooit kwaad!

Love yourself!

Liefs, Chantal

Oh ja, ik heb gister genoten van een muffin!

#gewicht #medicijnen #levenmetepilepsie