Zijn leven met epilepsie | Daniël

Hallo. Mijn naam is Daniel en ik heb Epilepsie.

Klaar.

Ik schaam me er niet voor, het is een behoorlijk groot onderdeel van mijn leven geworden. Wat uiteraard niet meer dan logisch is… Maar dat was ooit anders.

De eerste aanval kreeg ik toen ik negen was. Mijn vader was in shock en dacht zelfs dat ik dood ging. Een lange periode van bezoeken aan neurologen en medicatie lag in het verschiet.

Maar ik nam het in het begin niet serieus. Zeker toen ik ging puberen en de alcohol begon te ontdekken. Een nieuwe wereld ging voor me open en ik stak een dikke middelvinger op tegen mijn epilepsie, wat uiteraard fout was en resulteerde in vele aanvallen. Toen begon mijn wilde periode met vele cafebezoekjes, wilde feesten en overnachtingen op vreemde plekken. Niet erg bevorderlijk voor mijn Epilepsie. De details zal ik iedereen besparen. Maar toen kwam ineens het besef.

Ik kan niet zo door gaan. Ik moet werken aan mezelf. En met vele goede familie en vrienden heb ik dat gedaan. Ik wil iedereen mijn situatie van nu vertellen. Ik heb nog steeds Epilepsie.

Klaar.

Maar ik ga er met mijn inmiddels 41 levensjaren volwassener mee op dan ooit tevoren. Ik hanteer drie gouden regels. Probeer stress te vermijden, denk aan je nachtrust en altijd op tijd m’n medicatie innemen. Voor de duidelijkheid, ik heb hooguit vier zware aanvallen per jaar, wat een zegen is in tegenstelling tot andere Epilepsie patienten maar desalniettemin is het iedere keer weer een aanslag op mijn lichaam, zowel geestelijk als fysiek. Ik heb Epilepsie geaccepteerd in mijn leven. Wat ik nog steeds niet heb kunnen accepteren is mijn angst om ergens zelfstandig heen te gaan. Ik ben een groot muziekliefhebber maar je zal mij nooit alleen naar een concert zien gaan. Ik ben een groot filmliefhebber, maar je zal mij nooit alleen naar de bioscoop zien gaan. Daar heb ik moeite mee. De angst voor een zware aanval zal altijd mijn leven domineren ben ik bang.

Dit is mijn verhaal, en dankzij Chantal en @LevenMetEpilepsie heb ik het eindelijk de wereld in kunnen gooien wat voor mij toch een soort opluchting is.

Tips, suggesties en/of persoonlijke berichten zijn altijd welkom!

Groet, Daniel

#epilepsie #lotgenoten