NVS | Een jaar samen

Liefde, vandaag zijn we één jaar samen!

Zoals de kalender al aangeeft is het dus 7 december 2016. Vorig jaar, ook 7 december was ik te vinden in Maastricht. Ik lag in het ziekenhuis te wachten tot ik eindelijk naar de O.K mocht om mijn NVS te innen. De tijd vliegt!

Een ‘NVS-jaar’ rijker. Een hoop ups en downs, letterlijk en figuurlijk.

De laatste stand van zaken is dat ik in januari terug moet komen voor aanpassingen. De intensiteit gaat, zoals het er nu uitziet, weer omhoog. En daar zie ik best wel tegenop, uiteraard ga ik het wel een kans geven. De experimentele fase wat betreft dit ding is nog niet voorbij! En zoals aangegeven, lijkt de magneet zijn werk te doen.

Nu ik weet wat het mij persoonlijk allemaal heeft gebracht, beslissingen, de frustratie, de pijn etc. Heb ik dan spijt van mijn beslissing? Nee! Ik zou het zo weer doen. Ik heb rechts nog wel een plaatsje, dan ben ik in evenwicht (grapje dit hè…) Het is een weloverwogen beslissing, die een kans op verbetering kan geven. Juist kan, maar niet geschoten is altijd mis.

Ik heb regelmatig berichten ontvangen van lotgenoten die voor dezelfde keus staan als ik vorig jaar. Wel of geen NVS. Uiteraard is gevoel geheel persoonlijk, en daarom vrij lastig uit te leggen. Want ik kan mijn gevoel niet mooier maken dan het is, of dat kan wel, maar dan zou ik liegen. Vraag het aan een ander en die heeft heel andere ervaringen. Dan nog, sta je voor de keuze? Dan zou ik het zeker doen. Je hebt niets te verliezen!

Wat ik wel belangrijk vind, is om het traject goed bij te houden. Zodra de NVS aangezet word, de intensiteit bijhouden, de tijden. Het gevoel, eventuele belemmeringen. Dan heb je voor jezelf een soort NVS-klaagboek. Want ik bijvoorbeeld merk is dat ik niet meer kan fietsen zoals voorheen, qua afstanden dan. En dat is wel jammer, want het neemt toch een stukje vrijheid weg. Ook slapen gaat niet altijd fantastisch vanwege de leads of de NVS zelf als ik op mijn zij lig. En we weten allemaal, dat een goede nachtrust belangrijk is. Een pluspunt? Zeker, ook die heb ik! Ik voel me gek genoeg fitter. Voor mijn NVS had ik elke dag wel even een powernap nodig, nu niet.

Ja, ik wil dat eigenlijk als tip meegeven. Want stel je NVS werkt voor je, maar het belemmert je ergens in. Wie weet is er dan een instelling die werkt en je niet (of minder) belemmert in je doen en laten. Super toch? En blijf vooral communiceren met je neuroloog/consulent. Belangrijk!

Zoals Daisy ze noemt, zien mijn battle scars er goed uit. Die in mijn hals is echt mooi genezen. Ik zie ‘m zelf wel, maar een onbekende zou het niet opvallen. Die op mijn borst is duidelijk zichtbaar, maar dat stoort me totaal niet. Speaking of Daisy, toen ik weer een beetje levend was vanuit de narcose, stond er een super lieve verrassing te wachten. Benieuwd? Klink: Home of Daisies

Volgend jaar dus weer een update! Vragen? Stel ze gerust!

Liefs, Chantal

#epilepsie #NVS