Hoofdtype 3 | CP

Hoi,

Ben je er? Of ben je eventjes “van de wereld”… Leuke binnenkomer, CP hier (Complex Partiële Epilepsie). Leuke brieven van mijn maatjes. Ik vind het wel een eer eigenlijk, dat je mij niet onderdrukt krijgt. Ben je er nog? Grappig toch, als ik zo nu en dan (best wel vaak) je bewustzijn eventjes afpak. Je moet wel uitkijken hoor, je houdt geen servies meer over. Gelukkig leer je van je fouten, je maakt gebruik van een plastic beker.

Laten we eens beginnen met mijn aanwezigheid. Weet je nog, toen je een lekker kopje thee wilde? Tralalala, bankhangen, tv aan…Heerlijk toch? Ging dat even fout. Want door mij (eerlijk is eerlijk) liet je de “volle” waterkoker over je heen vallen. En ja, dat was kokend. Auw! Kort maar krachtig, brandwonden over je benen en flink ook. Staat je goed!

Eigenlijk ben ik wel gedurende de hele dag aanwezig, uiteraard flink onvoorspelbaar. Sterker nog, totaal onvoorspelbaar. Je bent bijvoorbeeld serieus/gezellig aan het praten en dan kom ik even aanvallen… zomaar enkele seconden. Je stopt even en dan moet je weer nadenken waar je was gebleven. Dit is eigenlijk bij alles zo. Je bent er gewoon even niet meer bij. En dat maakt jou moe hè? Letterlijk en figuurlijk. Elke keer weer dat bijkomen en nadenken van waar je was gebleven, wat je aan het doen was.

Die aanval in de winkel was wel overigens ook grappig, je liet een pot doperwten vallen! Die vrouw naast je “Nou ja zeg, dat is zonde zeg, zomaar laat je dat vallen!!” Oke, jouw reactie, daar krijg je een lintje voor: “Vind u het erg als ik mijn epileptische aanval even afmaak?” Maar ga nou niet naast je schoenen lopen Chantal, doe even normaal.

Ben je er weer? Joehoe.. Welkom terug, gaat het? Ik toon even geen gemeende belangstelling.

Op de trap ben zijn wij ook leuk. Kwestie van een paar seconden en hop, jij bent heel snel beneden én je bent weer voorzien van prachtige blauwe plekken. Wees niet getreurd, die staan heel mooi bij je blauwe ogen. Win/win situatie toch?

De aura’s zijn ook wel leuk, al heb je ze erg weinig! Ik vind ze geniaal. Alles, maar dan ook ALLES, ruikt naar benzine. Gemiddeld een uur lang, gepaard met misselijkheid, duizeligheid, hoofdpijn. En het enige wat jij dan eigenlijk zou willen is een aanval. Want zoals je dan zegt “dan ben ik er vanaf”. MAAR helaas.. Ik kom dan niet opdagen. Ik laat jou lekker bij je bewustzijn. Gemeen, maar dat is mijn karakter. Bovendien, benzine ruikt best lekker. Dus zeur niet zo.

Lastig ook om mij uit te leggen hè? Zeker omdat ik zo kort ben. Ik val niet op (leuke woordspeling), jij lijkt gewoon even heel erg lomp. Al ben ik nog niet zo heel lang bij je, ik heb wel een heel grote invloed gehad op alle ellende de afgelopen jaren. En nog steeds…

Schat, laten we eerlijk zijn, uiteraard heb je nog opties. Nieuwe medicijnen, extra medicijnen. En je neuroloog stelde NVS voor: Nervus Vagus Stimulatie. Je twijfelde geen seconde! Want jij en medicijnen is een ramp. Gevoelig voor zeldzame bijwerkingen en gedragsmatig word je er nou ook niet een aangenaam persoon van. NVS dus! Nog een paar weken en dan is het zover, 7 december naar Maastricht, heerlijk onder het mes.

Dankzij eerdere tegenslagen heb je niet echt meer hoop. Klinkt een beetje raar. Valt meer onder “ik zie het wel, nee heb je en ja kan je krijgen”. Stukje zelfbescherming. Nou kan ik dat enigszins begrijpen hoor. Daar houdt mijn begrip ook op, ik hoop dat het niet werkt! Voorlopig moet je het met me doen! Afwachten, afwachten en afwachten…

Genoeg voor nu, ik stalk je immers nog wel vandaag, morgen, overmorgen etc.

Knuffel,

CP

#levenmetepilepsie #epilepsie #ComplexPartiëleEpilepsie #NVS